Narodno vjerovanje kazuje da nam,
19.februara, “udara” prvo džemre.
Džemre je turska riječ i označava zračni talas ili
zračnu struju koja vodi ka postepenom
popuštanju mraza i studeni u rano proljeće.
Legenda kaže da, kad “pukne” prvo džemre
vraća se život u prirodu, dolaze prvi pupoljci, i
vide se prve naznake visibaba i ljubičica.
“Džemre je toplina Sunca i njegovih talasa u
zraku, u vodi i zemlji. Kada taj topli talas dođe
onda je stigao i prvi glasnik proljeća”, kazuju
stari.
Tri su, kažu, džemreta.
Prvo “udari u havu” (hava – zrak na turskom,
op.pr.) 19. februara i tu već počinje otopljenje
zraka – tj, nema više velikih minusa, pričaju
naše nane, bake i djedovi.
Sedam dana kasnije, 26. februara, džemre
udara u vodu, koja se ne može više mrznuti.
Posljednje, treće džemre, u zemlju “puca” 5.
marta. Tada, prema predajama, počinje
otopljenje zemlje, na kojoj se od tada može
sjediti.
Nakon džemreta počinju babine huke koje, po
legendi, traju “od pola devete do po desete”
hefte poslije Božića (10-17 marta.
Za vrijeme Babinih huka, u jednom danu se više
puta izmijeni sunce, kiša, snijeg, pa kiša i snijeg
zajedno i tako po cijeli dan dok traju, a sve je to
praćeno jakim vjetrom. To je vrijeme kada se
proljeće bori sa zimom.
