Boško Savković, Sekula Šišić i Jovan Šatara, danas uhapšeni u akciji SIPA-e u Banjoj Luci, osumnjičeni za zločine počinjene nad žrtvama bošnjačke i hrvatske nacionalnosti na području Donjeg Vakufa, u proljeće i ljeto 1992. godine, spominju se i u haškoj presudi od 29. juna 2016. godine, kojom su na 22 godine robije pravosnažno osuđeni Mićo Stanišić, bivši ministar unutrašnjih poslova RS-a i Stojan Župljanin, bivši načelnik regionalnog Centra službe bezbjednosti Banja Luka.
Župljanin i Stanišić, između ostalog, osuđeni su za učešće u udruženom zločinačkom poduhvatu čiji je cilj bio “trajno uklanjanje bosanskih Muslimana i bosanskih Hrvata s teritorije planirane srpske države”.
– Naredbom od 13. juna 1992. godine Boško Savković je imenovan za načelnika SJB Donji Vakuf, vojni kapetan Sufulo Šišić imenovan je za komandira milicije u SJB-u Donji Vakuf, a Jovo Šatara za zamjenika komandira milicije u SJB-u Donji Vakuf. Sudski vještak Tužilaštva za vojna
pitanja Ewan Brown izjavio je da su komande gradova osnivane na područjima gdje nije bilo mnogo civila ili na područjima koje je vojska nedugo prije toga zauzela. Prema riječima Ewana Browna, Krizni štab Donjeg Vakufa i 1. krajiški korpus dogovorili su osnivanje komande grada.
U periodu od maja do septembra 1992. godine, 19. pješadijska brigada VRS-a i srpska milicija su u sadejstvu preuzele kontrolu nad cjelokupnom teritorijom opštine Donji Vakuf. U Donjem Vakufu je došlo do najmanje sedam sukoba između Muslimana i srpske milicije, koja je povremeno imala podršku jedinica VRS-a. Dana 21. maja 1992. godine, 18 pripadnika srpske milicije iz Donjeg Vakufa i 12 pripadnika CSB-a Banja Luka napali su selo Koreniće. Komandir stanice milicije Jovan Šatara je u izvještaju za CSB Banja Luka naveo da “otpor muslimanskih ekstremista nije bio veliki”.
Dana 3. juna 1992. godine, srpska milicija i VRS napale su selo Torlakovac i Jovan Šatara je obavijestio CSB Banja Luka da “otpor […] nije bio tako veliki” i da je muslimansko stanovništvo sela bježalo. Krajem ljeta 1992. godine, jedna oružana formacija bosanskih Srba išla je po muslimanskim selima kao što su Doganovci i otvarala vatru. Mnoge kuće spaljene su do temelja. Bosanski Muslimani nisu pružili nikakav oružani otpor. Dana 17.
avgusta 1992. godine, 56 srpskih milicionera i nekolicina vojnika RS-a napali su selo Prusac, ali su se do večernjih sati, poslije borbe prsa u prsa, Srbi morali vratiti na svoje početne položaje.
Sredinom maja 1992. godine, osnovan je “sabirn centar” za Hrvate i Muslimane koji su bili zatočeni. Srpski SJB je obavijestio MUP RS-a i CSB Banja Luka da, zajedno s organima vojne bezbjednosti, obavlja sve poslove u vezi s privođenjem i isljeđivanjem tih muškaraca u sabirnom centru, a da su milicioneri zaduženi za objezbjeđenje – navedeno je između ostalog u haškoj presudi Župljaninu i Stanišiću.
