Danas je osma godišnjica velikih socijalno-ekonomskih protesta u Bosni i Hercegovini. Tog 7. februara 2014. godine desetine hiljada prevarenih građana, obespravljenih radnika, penzionera dovedenih na prosjački štab i mladih su izašli na ulice i iskazali svoje nezadovoljstvo.
Sve je počelo u Tuzli, a onda se proširilo i na ostale bh. gradove, Sarajevo, Zenicu, Bihać…
Bio je to socijalni bunt i ispoljavanje nezadovoljstva radom vlasti, nepravdom, siromaštvom. Bunt je potom prerastao u nerede u kojima su zapaljene zgrade kantonalnih vlada i dio zgrade Predsjedništva Bosne i Hercegovine.
Demonstracije 7. februara 2014. godine su historijske i najvažniji su društveni događaj u postdejtonskoj Bosni i Hercegovini, a odjeknule su i širom Evrope.
Građani su tada srušili vlade u četiri kantona (Sarajevo, USK,Tuzlanski i Zeničko-dobojski), međutim od tada pa do danas, osam godina kasnije, ništa se nije promijenilo, iako su se najavljivala bolja vremena, iako je svrgnuta vlast to nagoviještavala…
Kasnije su, daleko od očiju javnosti, pokrenuti prekršajni postupci protiv desetine građana, a sve s namjerom da se obeshrabri buduće ispoljavanje nezadovoljstva. Umjesto promjena, represija na organizatore demonstracija.
Niko nije bio osuđen za nasilje, a ta činjenica je, prema mnogima, pokazatelj da vlast želi sakriti stvarne podstrekače nasilja i nereda, a svu krivicu prebaciti na građane, građane koji su gladni, ogorčeni i nezadovoljni stanjem koji su samo izražavali nezadovoljstvo i tražili svoja prava.
